هو الجمیل
«یا ایها النبی انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا
(سوره احزاب ، آیه 45)
اگر آن شاهد قدسی ز درم باز آید
عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید
(حافظ علیه الرحمة)
یکی از صاحب دلان همواره برای ارادتمندان خود صحبت و موعظه میکرد ، ولی مریدان حرکتی که سبب ترقی آنان در عالم معنی باشد از خود نشان نمیدادند ، روزی یکی از آنان به استاد گفت : ای شیخ دلهای ما خفته است و سخنان شما در دل ما اثر نمیکند ، چه کنیم تا بیدار شود ؟ صاحب دل گفت : ای کاش دلهای شما خفته بود که خفته را وقتی صدا زنند و بجنبانند بیدار شود ، اما دلهای شما مرده است که هر چه بجنبانند بیدار نمیشود.
(این ظرایف منبع ندارد !)
آیا هیچگاه در دل شب، دور از هیاهوی زندگی به آسمان پر ستاره نگاه کردهاید؟ و روح شما به عظمت و زیبایی آن مجذوب شده است ؟ این احساس احترام و ستایش به عظمت و زیبایی و اظهار خضوع و تسلیم در برابر خالق آن «نیایش» نامیده میشود .
نیایش ، ارتباط قلبی انسان است با ذات عالم هستی ؛ نیایش راز و نیاز درونی انسان است با کمال مطلق ، نیایش کشش روح است به سوی کانون غیر مادی جهان ... ( ادامه میدهم ان شاء الله )
به قلم شهید دکتر مصطفی چمران
___________________
اضافات :
اولا : روز میلاد ام ابیها ، همسر حیدر (ع) مبارک (با کمی تاخیر !!!!!!!!!)
ثانیا : قبلا هم عرض کرده بودم ... دارم سعی میکنم سنت شکنی کنم و به هر مناسبت مذهبی و غیر مذهبی تو این وبلاگ نمینویسم ... یعنی مجبور نشم که چون تولد بی بی(س) هست پس من هم باید بنویسم ... حالا هر چی ... هر (ببخشید اینقدر راحت میگم !!!) آب دوغ خیار ، یا به اصطلاح هر کشکی رو بنویسم ... درست و غلطش با خود «هو الجمیل» !!! جسارت نباشه به یه سری از دوستان ... ولی فکر میکنم بی محتوایی مطالب در روزهای مذهبی مناسبتی غوغا میکنه ... یعنی فقط مینویسیم که به روز باشیم ... به فکر تاثیر و استفاده دیگران نیستیم ... امیدوارم هممون هدایت بشیم ... (اللهم اهدنا الصراط المستقیم!)
ثالثا : به ارتباط بین آیه بالا و شعر زیرش هم توجه کنید (لطفا!)
رابعا : دعا بفرمایید ، چون یه خورده اوضاع بر وفق مراد نی (نیست!!)
و من الله التوفیق
یا علی مدد